ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ

Μεν με θωρείς που πολεμώ την προσφυγιά κι αντέχω.

Καρφί πυρούμενο βαθιά μες στην καρδιά μου έχω, γιατ’ είμαι Άη Σέρκη μου μακρά απ’τα χώματά σου.

Εγιώ ολάκερη ζωή έζησά την μιτά σου.

Κοίτα χαρές! Θυμάσαι με;

Μα πούντο πια το κέφι

έτσι που σωρευτήκασι μες στην ψυχή μου νέφη!

Κι άλλο ήντα μου έμεινε τούτα ούλλα τα χρόνια παρά να σφίγγω την καρδιά, να πολεμώ τα χιόνια;

Για να’ ρτει πάλι η άνοιξη τζιαι η ώρα η ευλογημένη που εννά ξυπνήσει τούτη η γη τζιαι νάν ’λευτερωμένη.

( '’Αγνωστος ο λαϊκός ποιητής)

Λάρνακα, 25.6.88

/ΣΙΣ