Βαρύ ήταν το τίμημα της κοινότητας κατά την Τουρκική Εισβολή το 1974. Ένα αξιοθαύμαστο παλλικάρι του χωριού έπεσε μαχόμενο ηρωικά στην Αμμόχωστο, ο Χαράλαμπος Κώστα Σοφιανός, νυμφευμένος και πατέρας δύο κοριτσιών. Οι σκηνές που ξετυλίγονται στη θύμησή μας της 14ης Αυγούστου 1974, όταν το κακό μαντάτο έφθασε στο χωριό και έπειτα όταν ολόκληρο το χωριό τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία, είναι τραγικότατες.

Τέσσερις επίσης είναι οι αγνοούμενοι μας, για τους οποίους προσευχόμαστε να ανευρεθούν. Αυτοί είναι οι Γεώργιος Αργυρού, Ειρηναίος Λούκα, Κωνσταντίνος Αντωνίου και Κυριάκος Λέφας, ο οποίος ήταν μεσήλικας. Το 2008 τα οστά του αγνοούμενου Ειρηναίου Λούκα παραδόθηκαν στους οικείους του.

Αφού εγκαταλείψαμε το χωριό, οι περισσότεροι κάτοικοι την 14η και 15η Αυγούστου, έμειναν πίσω περίπου 70 γέροντες και γριές και 4-5 κορίτσια, όπως αναφέρει στις χειρόγραφες σημειώσεις του ο αξιαγάπητος και σεβαστός για χρόνια ιερέας του Αγίου Σεργίου Παπά-Μιχάλης Κάκκουρας.

Σύμφωνα με τα γραφόμενά του, στις 17 Αυγούστου πήγαν στο χωριό δύο Τούρκοι ένοπλοι και άλλοι τέσσερις το απόγευμα. Πήγαν στο σπίτι του και τον ύβριζαν και φώναζαν "ππαρά-ππαρά" και συνεχίζει "είχα εις την τσέπην της σαγιάς μου 5 λίρες, τις άρπαξαν, με έριξαν τρεις φορές, λίγο έλειψε να μου σπάσουν το δεξί μου χέρι, έβγαζε όμως αίμα ο αγκώνας μου και με κτύπησαν καλά όσον ηδύναμην, άνοιξαν το ερμάρι διότι αυτοί χρήματα εγύρευαν και έριξαν τα ενδύματά μου χαμέ, είχα και άμφια, τραβούσαν τα γένια μου, έπιασαν και ένα ράδιο-κασεττόφωνο. Σαν έβγαινα από το σπίτι ένα σκαλί μου είπε, γιορού, και εκούντησεν και έπεσα πάνω στο κατώφλιον, εκτύπησα το χέρι μου και έβγαλε αίμα πολύ. Κατόπιν μας εσύναξαν όλους τους γέρους, σχεδόν 70 και μερικούς νεώτερους μέσα σε αυτοκίνητο και μας επήραν εις τις Κλαψίδες όπου ήτο το στρατόπεδό τους. Άνοιξαν όλα τα σπίτια γενικώς διά να εύρουν χρήματα και ήβραν πολλά, άφηναν όλες τις πόρτες ανοικτές. Όταν έφυγαν, ήλθαν οι Τούρκοι του Αγίου Θεοδώρου, Λάρνακος και λεηλάτησαν όλο το χωριό, τους άρεσε, γέμισε όλο το χωριό από Τούρκους, έφεραν και χότζια και διδασκάλους και έλεγαν είναι όλα δικά τους".

" Υποφέραμε πολύ από τους Τούρκους".

Ο αξιοσέβαστος γέροντας των 86 ετών το 1974 έμεινε μαζί με το απομείνοντα ποίμνιόν του, συνεχίζοντας να νοιάζεται όπως παλιά. Ποτέ δεν έλεγε το Πάσχα τον "Καλόν Λόγο" εάν δεν ήταν μαζεμένοι όλοι οι χωριανοί.

Ο Παπά-Μιχάλης βγήκε στις ελεύθερες περιοχές μέσω Ερυθρού Σταυρού, στις 14 Νοεμβρίου μαζί με τη γιαγιά Θέκλα Κουμή.

Κατά τον εγκλωβισμό μαρτύρησαν και σκοτώθηκαν οι:

Μιχάλης  Aδάμου
Μιχάλης  Άσπρου
Ελεγκού Νικόλα Λούκα
Δέσποινα Γιωργαλλή
Θεοφίλα Μάμμουλου
Λοϊζος Μούσουρος
Ανδρέας Τσιέρκεζος

Είχαμε επίσης αιχμάλωτους όπως ο Ανδρέας Πολυκάρπου και ο Ρένος Γιωρκή Κάκκουρας.